Rijke oliesjeiks die in ‘hun’ club
investeren, financiële ongelijkheid tussen de ‘grote’ en de ‘kleine’ clubs,
miljoenen die de ‘grote’ clubs voor de betaaltelevisie krijgen én natuurlijk de
spelershandel. Het zijn allemaal voorbeelden die het voetbal aanzienlijk minder
aantrekkelijk hebben gemaakt. En dat allemaal vanwege 1 ding : het grote geld.
Oliesjeiks en het grote geld
Oliesjeiks hebben in het
hedendaagse voetbal véél invloed op het voetbal. Een bekend voorbeeld is : Sjeik
Tamim bin Hammad bin Khalifa Al-Thani; Hij is grootaandeelhouder van Paris
Saint-Germain één van de ‘grote’ clubs,
en tevens kroonprins van Qatar. Paris
Saint-Germain ontvangt jaarlijks 200 miljoen euro van de Sjeik waar ze wel lekker van kunnen inkopen.
Eén ander voorbeeld is :
Zayed Al Nayhan, hij is oliesjeik van Manchester City , één andere ‘grote’ club
, hij betaalt de aankopen voor de club. Zo
betaalde de oliesjiek o.a. 45 miljoen voor de voetballer Sergio Agüero en hij
is daarmee de duurste aankoop in de clubgeschiedenis. In totaal betaalde de
oliesjeik zo’n 300 miljoen in 4 seizoen aan spelers. De club zelf hoeft alleen
de salarissen van de spelers te betalen.
Financiële ongelijkheid
Niet alleen het geld dat de rijke
oliesjeiks in ‘hun cluppie’ pompen, maar ook het ontstaan van de ongelijkheden
(op financieel gebied) tussen de ‘grote’ en de ‘kleine’ clubs heeft het huidige
voetbal verpest. Door de enorme geldbedragen die de ‘grote’ clubs binnen
krijgen, wordt “voetbal steeds saaier en voorspelbaarder” volgens vele mensen,
zo ook sporteconoom : Tsjalle van der Burg.
Om het voetbal toch aantrekkelijk te
houden zou een oplossing kunnen zijn, de salarissen van de voetballers ( fors )
naar beneden halen. Het zijn tenslotte
de voetballers die het moeten doen. Zo verdient de 16-jarige voetballer van
Real Madrid : Martin Ødegaard € 100.000 per week(!). Stel je voor je verdient op
die leeftijd één ton per week. Maar dat is nog helemaal niks met de échte
toppers : Cristiano Ronaldo en Lionel Messi. Lionel Messi krijgt van zijn
huidige club FC Barcelona 36 miljoen per jaar en ontvangt hij nog zo’n 30
miljoen aan sponsorinkomsten. Óók Real Madrid-aanvaller Cristiano Ronaldo
verdient veel geld, in totaal zo’n 55 miljoen per jaar.
Betaaltelevisie
Óók de betaaltelevisie heeft een steeds grotere
invloed op de voetbalwereld van nu. Het gaat daarbij dan om de miljoenen die de
clubs ,in de ‘grote’ competities en dan vooral de Engelse Barclays Premier
League, ontvangen. De Engelse zender
‘Sky’ betaalt vanaf volgend seizoen 5,6 miljard per seizoen voor 126
wedstrijden. De overige wedstrijden gaan naar de Engelse zender ‘BT’, zij
betalen ruim 1,1 miljard euro. Samen is dat een slordige 7 miljard euro en dat
geld gaat allemaal naar de clubs uit de Barclays Premier League. Gemiddeld betalen de zenders 13,6 miljoen voor
één wedstrijd. Zo ontvangt de club die zich volgend seizoen tot Engels kampioen
kroont 210 miljoen en de ploeg die als laatste eindigt krijgt als nog 133
miljoen van de zenders. Én dat is 35 keer zo veel als het hele budget van nummer
laatste in de Eredivisie : FC Dordrecht.
En dan moet er nog een heleboel bij komen.
Spelershandel
De spelershandel begon allemaal in 1990
: een voetballer van Club Luijk, Jean-Marc Bosman, wilde vrijheid nadat zijn
contract met Club Luijk afgelopen was, want hij wilde bij een nieuwe club gaan
spelen namelijk USL Dunkerque. Dat kon niet, want zijn huidige club vroeg een
te hoge transfersom. Hiervoor was het heel normaal dat je club nog een
transfersom ontving ook al was je contract afgelopen. Alleen na vijf lange jaren
van rechtspraken en aanklachten kwam daar eindelijk het op 15 december 1995 het
zogeheten : ‘Bosman-arrest’, dat hield in dat de nieuwe club geen transfersom
meer hoef te betalen als contract met de speler is afgelopen ( en niet is
verlengd ). Sindsdien zijn er heel veel
‘transfervrije’ spelers weggegaan bij hun oude club, maar ook ( door o.a.
investeerdersgroepen ) spelers met ( te
) hoge transferbedragen . Een goed voorbeeld hiervan is Gareth Bale, ook wel
‘de man van honderd miljoen’ de naam zegt het al Gareth Bale ging van zijn oude
club Tottenham Hotspurs voor een recordbedrag van 100 miljoen naar Real Madrid.
Maar hoe konden ze 100 miljoen betalen als ze zelf nog 600 miljoen euro
schulden (!) hebben? Het antwoord : de Spaanse banken, waar wij aan meebetalen.
Ook heb je nog de zogenaamde
‘pizzaspelers’, dat zijn spelers waarvan de transferopbrengsten ( voor een groot deel ) naar
investeringsmaatschappijen, zoals Doyen Sports Group, waarvan een hele bekende
‘pizzaspeler’ Neymar is. Neymar speelde
in het verleden bij Santos, daarna ging hij voor een bedrag van ongeveer 60
miljoen naar Fc Barcalona. Je zou dan denken dat zijn huidige club Santos 60
miljoen ontvangen, maar nee dat was niet zo, want de investeerdersgroepen
staken er een stokje voor en dat was in dit geval : zijn vader. Hij ontving
ruim 40 miljoen. Ruim tien miljoen ging
naar zijn club voor Santos voor de opleidingsvergoedingen en zo bleef er nog
maar zo’n 8 miljoen over.
Slot
Ik vind dat de financiële ongelijkheden,
want dan wordt het voetbal leuker en spannender. Een oplossing is hoge
belastingen over de salarissen doen, want dan gaan de spelers weer voor het
voetbal kiezen en het voetbal gaat ook niet omlaag, want ze verdienen nog
steeds veel geld en ze krijgen meer ‘clubliefde’. Het geld van de belasting kan
dan gaan naar goede doelen, zo verdient de maatschappij er ook nog wat aan (!).
Dit zijn de links die ik gebruikt hebt :
Dit zijn de links die ik gebruikt hebt :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten